آمادگي براي بزرگترين مسئوليت زندگي

ازدواج امري مقدس و الهي است که بين دو فرد صورت مي گيرد، ولي همين امر براي افرادي که آمادگي آن را ندارند، چندان شايسته و مناسب نيست. آمادگي مناسب لازمه ازدواج است. بسياري از جوانان و حتي بزرگترهايشان بيش تر از آن که خود و يا جوانانشان را براي ازدواج آماده کنند، براي برپايي مراسم عروسي مهيا مي شوند!






به گزارش سایت دوشیزه از خبرگزاری آریا : آمادگي براي ازدواج فرايندي است که لازمه زندگي زناشويي موفق و تضمين کننده خوشبختي زوج در زندگي مشترک آينده خواهد بود. جوانان بايد اين فرايند را با اميد و توکل به خدا آغاز کنند، اما براي مسئوليت بزرگي چون ازدواج نيز، خود را آماده کنند. ازدواج مهمترين انتخاب و بزرگترين مسئوليت هر فرد در طول زندگي اش است، به همين دليل دختر و پسر بايد از نظر ذهني آماده تر، صبورتر و آرام تر باشند چرا که ازدواجي که بعد از آمادگي صورت گيرد، بي ترديد ازدواجي موفق و بهتر خواهد شد.

 

تحقيقات روان شناختي و تجارب باليني متخصصان نيز نشان داده است که شرکت در کلاس ها و يا جلسات مشاوره هاي قبل ازدواج، درصد موفقيت ازدواج را بالا مي برد و همسران شرکت کننده در اين کلاس ها، با آگاهي و شناخت بيشتر از يکديگرريسک کمتري رابراي مواجهه با مشکلات زناشويي داشته اند.

يکي از مهمترين مباحث مورد بحث در اين جلسات، شناخت دلايل مبادرت افراد به ازدواج است، چه بسا آمادگي هاي لازم براي ازدواج از جمله عوامل موثر و ضروري در برقراري ارتباطات صميمانه و عاطفي و تداوم آنها قلمداد مي شود، به همين دليل بديهي است كه كسب آمادگي براي ازدواج از شرايط لازم براي ازدواج است.

در اين جا نکاتي ذکر مي شود که لازم است پيش از ازدواج آن ها را به دقت بخوانيد تا بعدها  بتوانيد با استناد به آنها به خوبي  دست به انتخاب بزنيد:

 

رسيدن به بلوغ رواني و اجتماعي
هر فردي سه مرحله از بلوغ را طي مي کند: بلوغ جسماني، بلوغ رواني و بلوغ اجتماعي. بلوغ جسماني، آغاز تغيير در سطح هورمون هاي جنسي است که باعث تغييرات جسمي و رواني در فرد مي شود و بلوغ رواني معمولا 3 تا 4 سال پس از بلوغ جسماني اتقاق مي افتد. نوجوانان در اين مرحله به ثبات و آرامش نسبي رواني مي رسند و با تسلط روان بر جسم است که حالت خودشيفتگي و بروز عشق هاي رمانتيک افزايش مي يابد، بلوغ اجتماعي آخرين مرحله بلوغ است كه حدود 4- 3 سال پس از بلوغ رواني ايجاد مي شود، در اين مرحله از بلوغ نيز، احساس مسئوليت نسبت به ديگران، غلبه بر احساس ، علاقه به ازدواج و برقراري روابط عميق و پايدار در فرد بوجود مي آيد. بلوغ رواني و اجتماعي بيش از بلوغ جسماني در امر ازدواج حائز اهميت است، چه بسا بسياري از جوانان به صرف رسيدن به بلوغ جسماني تن به ازدواج مي دهند در حالي که هرگز از شايستگي هاي بلوغ رواني و اجتماعي که براي موفقيت زناشويي لازم و ضروري است، برخوردار نيستند.

 

تعهد در ازدواج

ازدواج در سن تحول هرگز شايسته نيست

 

ثبات و قرار
ازدواج در سن تحول هرگز شايسته نيست. دختر و پسر بايد در اصول و جنبه هاي اصلي زندگي، تغييرات و دگرگوني هاي کلي آن به يک  ثبات و قرار رسيده باشند تا بتوانند براي ازدواج اقدام کنند، به ديگر سخن ، بايد هويت يابي کرده باشند تا بتوانند به صورت يک بزرگسال به زندگي نگاه کنند و  براي يک عمر زندگي تصميم بگيرند يعني حداقل يک و يا دو سال به يک سبک و روش مشخص و پايدار فکر و رفتار کنند. شايد در نظر نگرفتن همين عامل مهم است که باعث مي شود ازدواج دختر و پسر هجده و يا نوزده ساله معمولا با شکست همراه باشد چرا که هر دو مدام در حال تغيير هستند، آنچه را امروز دوست دارند، فردا روز دوست نخواهند داشت و آنچه را اکنون مي پذيرفتند و مي پسنديدند، در آينده نمي پذيرند و نمي خواهند. به همين جهت رسيدن به مرحله ثبات و قرار  اهميت ويژه اي در امر ازدواج دارد. آنهايي که به قرار واقعي نرسيده ايد، اگر به قرار موقت بسنده کنند، بي شک پس از مدتي از نقطه قرار مي گذرند و آن رابه فرار تبديل مي کنند و اين همان چيزي است که در برخي از زندگي زوج هاي جوان به کرات قابل مشاهده است، افراد به جاي اين که به قرارشان بروند به دنبال فرارشان هستند. بنابراين فرد تا زماني که در مسير تغيير حرکت مي کند، هرگز آمادگي لازم براي درگيري با يک تعهد بلند مدتي چون ازدواج را ندارد.

سلامت فيزيکي و رواني
يکي از باورهاي اشتباه رايج در فرهنگ ما اين است که درمان هر درد بي درمان جوان را ازدواج مي دانند، مثلا به والدين افراد مبتلا به بيماران رواني مي گويند: اگر زنش/ شوهرش بدهيد خوب مي شود! اين در حالي است که ازدواج، راه حل مناسب براي درمان هيچ بيماري نيست. به هوش باشيد و تا  از سلامت جسماني و رواني خود اطمينان حاصل نکرده ايد، هرگز ازدواج نکنيد. يک مورد بسيار مهم ديگر اين است که مطمئن شويد به لحاظ جنسي مشکلي نداريد، يعني براي يک ازدواج موفق، سلامت فيزيکي و رواني مخصوصا سلامت جنسي مهم است.

مسئوليت و تعهد
اولين گام ورود به عرصه زندگي زناشويي، پذيرش احساس مسئوليت و تعهد است، اگر فرد متعهد و مسئولي نيستيد، بپذيريد که امروز وقت ازدواج شما نيست. براي سنجش ميزان مسئوليت، بهتر است سوالات زير را از خود بپرسيد: چقدر براي موفقيت و خوشبختي خود تلاش کرده ايد؟ تا به چه  حد موفق بوده ايد؟ چقدر در قبال خود و سرنوشت تان احساس تعهد مي کنيد؟ به هنگام مواجهه با مشکلات زندگي چگونه رفتار مي کنيد؟ سهم ديگران در تصميمات مهم زندگي شما چقدر است؟ و...

اگر با ارزيابي پاسخ هاي خود، متوجه حس مسئوليت در خود شديد، مي توانيد آمادگي خود براي ازدواج را اعلام کنيد، چه بسا وقتي شما مسئوليت خود در زندگي را پذيرفته باشيد، مي توانيد مسئوليت حضور ديگري در کنارتان را هم بپذيريد. مساله تعهد در ازدواج به اين معناست که من با ديگري قراري مي گذارم که خوب است و پاي آن مي مانم وقتي که بد است. بنابراين در بحث ازدواج، اگر خود را فردي بي اراده مي بينيد و يا مسئوليت ان را به دوش والدين تان مي گذاريد، بايد بپذيريد اهل تعهد نيستيد و به درد ازدواج نمي خوريد.

شناخت خود و جنس مخالف
 بسياري از جوانان فقط دوست دارند ازدواج کنند، اما هرگز به اين مهم نينديشيده اند که چه کسي هستند و چقدر از خودشان شناخت دارند، اگر چه اين تنها يک روي سکه است در روي ديگر آن که بي گمان مهمترين مي باشد، همين جوانان اصلا جنس مخالف شان را هم نمي شناسند؛ مخصوصا آنهايي که در خانه فقط از يک جنس هستند و نمي دانند جنس مخالف شان چه ويژگي و چگونه رفتار و منشي دارد. از زبان دختران و پسران کم نديده و نشنيده ايم که تصوير و تجسم شان از جنس مخالف از ظاهر گرفته تا باطن بسيار حيرت انگيز است.  بنابراين پيش از ازدواج، مساله شناخت و آگاهي از خود و جنس مخالف بسيار ضرورت دارد و کسب آن نيز بايد از طريق علمي و سيستماتيک انجام گيرد، به همين دليل توصيه مي کنيم پيش از تصميم جدي براي ازدواج در جهت شناخت عميق خود و جنس مخالف تان گام برداريد.

به اشتراک بگذارید: